Το έλαιο τεϊόδεντρου έχει αρκετή αντιική δράση για την καταπολέμηση των ιών HSV-1 και θηλωμάτων, των αιτιών του έρπητα και των κοινών κονδυλωμάτων, αντίστοιχα;
«Ήταν έχουν αναφερθεί ότι τα αιθέρια έλαια δείχνουν όχι μόνο αντιβακτηριδιακή και αντιμυκητιακή δράση, αλλά και αντιική δράση». Επίσης, έχει αναφερθεί ότι «Bigfoot Διατηρήθηκε Ο Ξυλοκόπος ως Αγάπη Σκλάβος», σύμφωνα με έναν τίτλο στο Εβδομαδιαία Παγκόσμια Νέα. Τι δείχνει η επιστήμη;
Τι λέτε για τρυπώντας αιθέρια έλαια κατά του HSV-1, του ιού του έρπητα που προκαλεί έρπη; Υπάρχει ένα φάρμακο που ονομάζεται ακυκλοβίρη που βοηθάει, αλλά τώρα υπάρχουν στελέχη του ιού ανθεκτικά στα φάρμακα, έτσι οι ερευνητές έχουν αναζητήσει άλλες εναλλακτικές λύσεις. Όπως μπορείτε να δείτε στο 0:40 στο βίντεό μου Οφέλη του ελαίου τεϊόδεντρου για κονδυλώματα και επιχείλια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια ποικιλία αιθέριων ελαίων, συμπεριλαμβανομένου του ελαίου δέντρου τσαγιού και της μέντας, θα μπορούσαν να καταστείλουν εντελώς την αναπαραγωγή του ιού σε συγκέντρωση μόλις 1 τοις εκατό, αλλά αυτό ήταν σε ένα πιάτο Petri. Τι γίνεται στους ανθρώπους;
Υποτροπιάζουσες επιχείλιες πληγές επηρεάζουν έως και 20 έως 40 τοις εκατό του πληθυσμού. Το έλαιο δέντρου τσαγιού φάνηκε να λειτουργεί in vitro, έτσι οι ερευνητές ανέλαβαν μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα του τοπικά εφαρμοζόμενου ελαίου τεϊόδεντρου στη θεραπεία των υποτροπιαζόμενων έρπης. Όταν συνέκριναν ένα τζελ ελαίου τεϊόδεντρου 6% με ένα τζελ εικονικού φαρμάκου πέντε φορές την ημέρα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο μέσος χρόνος επούλωσης φαινόταν να είναι λίγες μέρες μικρότερος και ο ιός εξαφανίστηκε λίγο νωρίτερα με το έλαιο τεϊόδεντρου. Ωστόσο, «καμία από τις διαφορές μεταξύ των ομάδων δεν έφτασε σε στατιστική σημασία», που σημαίνει ότι μια τόσο μικρή διαφορά θα μπορούσε απλώς να οφείλεται στην τύχη. Κατηγόρησαν το μέγεθος του δείγματος, αλλά ίσως το λάδι δέντρου τσαγιού απλώς να μην λειτούργησε.
Θα ήταν ενδιαφέρον να βάζω Το έλαιο λεμονόχορτου στη δοκιμή, καθώς ήταν το μόνο αιθέριο έλαιο στη μελέτη που εξακολουθούσε να είναι αποτελεσματικό στην εξάλειψη της ιικής δραστηριότητας σε δόση που ήταν δέκα φορές χαμηλότερη – 0,1 τοις εκατό – αλλά δεν φαίνεται ότι έχει γίνει ποτέ αυτό.
Τι γίνεται με τα κονδυλώματα; Προκαλούνται επίσης από ιούς. Ιρλανδοί ερευνητές έχουν αναφερθεί περίπτωση επιτυχούς τοπικής θεραπείας ελαίου τεϊόδεντρου σε κονδυλώματα χεριών σε παιδιατρικό ασθενή. Ένα επτάχρονο κορίτσι είχε έξι κονδυλώματα στην άκρη ενός από τα δάχτυλά της, τόσο έντονα συσσωρευμένα ώστε να παραμορφώνουν την εμφάνιση του δακτύλου της, παρεμποδίζοντας τα μαθήματα γραφής και πιάνου. Είχε υποβληθεί στην καθιερωμένη καυστική επεξεργασία της βαφής των κονδυλωμάτων με οξύ, αλλά μόλις επέστρεψαν με εκδίκηση. Έτσι, οι γιατροί της κατάλαβαν, γιατί όχι?, και πρότεινε την εφαρμογή απλού ελαίου τεϊόδεντρου. Μετά από πέντε ημέρες, όλα τα κονδυλώματα είχαν «μειωθεί σημαντικά σε μέγεθος» και, σε μια άλλη εβδομάδα, είχαν φύγει όλα και δεν επέστρεψαν.
Δεν είναι κακό σε σύγκριση με τις συμβατικές θεραπείες κονδυλωμάτων, οι οποίες μπορεί να είναι πραγματικά επώδυνες. Πράγματι, σε αυτή την περίπτωση, το έλαιο τεϊόδεντρου φάνηκε να λειτουργεί χωρίς παρενέργειες, επηρεάζοντας μόνο τα κονδυλώματα, σε αντίθεση με τις τυπικές θεραπείες με οξύ που μπορούν να βλάψουν τον περιβάλλοντα ιστό. Έτσι, οι ερευνητές έκαναν μια επείγουσα έκκληση για τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες δοκιμές, αλλά ποιος θα τις χρηματοδοτήσει όταν το έλαιο τεϊόδεντρου κοστίζει μόνο πένες ανά δόση; Ο λόγος που θα θέλαμε ιδιαίτερα να δούμε τυχαιοποιημένες δοκιμές για θεραπείες κονδυλωμάτων είναι ότι τείνουν να βελτιώνονται από μόνα τους, εξαφανίζεται χωρίς καμία θεραπεία συνήθως μέσα σε ένα ή δύο χρόνια. Γι‘ αυτό, «Από την αρχαιότητα πιστεύεται ότι τα κονδυλώματα μπορεί να είναι αφαιρέθηκε με διάφορες μαγικές διαδικασίες». Πληρώνεις κάποιον μάγο, τα κονδυλώματα σου φεύγουν από μόνα τους και παίρνουν τα εύσημα.
Παραδόξως, τέτοια «γοητευτικά» κονδυλωμάτων ήταν στην πραγματικότητα βάζω στη δοκιμή και δεν είχε καμία επίδραση στα κονδυλώματα. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον πώς κάνουν τέτοιου είδους μελέτες. Για παράδειγμα, μια μελέτη δοκιμασμένο εάν τα κονδυλώματα μπορούν να απομακρυνθούν. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια προσευχή εικονικού φαρμάκου, έτσι οι συμμετέχοντες δεν ήξεραν αν ήταν στην ομάδα προσευχής ή στην ομάδα προσευχής εικονικού φαρμάκου. Το έκαναν αυτό για να αποκλείσουν την πιθανότητα οι συμμετέχοντες να αδιαφορούσαν για τη δική τους θεραπεία κονδυλωμάτων. Δοκιμάστηκε και αυτό. Σε μια άλλη μελέτη, μια από τη δεκαετία του 1960, οι ερευνητές μεταχειρισμένος ένα «μαγικό» ραβδί κρυφά συνδεδεμένο σε ένα κύκλωμα έτσι που μυρμήγκιαζε όταν το ραβδί άγγιξε το κονδυλωμάτων για να μεγιστοποιήσει οποιοδήποτε φαινόμενο εικονικού φαρμάκου. Και, έγραψαν οι επιστήμονες, οι ασθενείς ήταν κυρίως «νέγροι που ήταν ως επί το πλείστον απλοϊκοί και είχαν πολύ βαθιά πίστη στη μαγεία». Ωστόσο, παρά την υποτιθέμενη «βαθιά πίστη των συμμετεχόντων στη μαγεία», περισσότερα κονδυλώματα εξαφανίστηκαν αυθόρμητα στην ομάδα που δεν υποβλήθηκε σε θεραπεία σε σύγκριση με εκείνα που έλαβαν μαγικό ραβδί, χωρίς καμία ένδειξη ότι η απλή πρόταση μαγικών θεραπειών ήταν αποτελεσματική.
Με εξέπληξε ότι τέτοιες μελέτες όχι μόνο πραγματοποιήθηκαν αλλά δημοσιεύτηκαν σε έγκριτα περιοδικά. Προφανώς η δημοσίευση ακολούθησε μια «σημαντική συζήτηση» μεταξύ των συντακτών του περιοδικού, οι οποίοι είπαν ότι «υποσχόμενος να έχουμε ανοιχτό μυαλό, αλλά όχι τόσο ανοιχτό που να πέφτει έξω ο εγκέφαλός μας».
