Οι αθλητές που τρώνε κρέας δοκιμάζονται ενάντια σε χορτοφάγους αθλητές και ακόμη και σε καθιστικούς φυτοφάγους σε κατορθώματα αντοχής.
«Το 1896, ο εύστοχα ονομαζόμενος James Parsley οδήγησε το Vegetarian Cycling Club σε εύκολη νίκη επί δύο κανονικών συλλόγων. Μια εβδομάδα αργότερα, κέρδισε τον πιο διάσημο αγώνα ορειβατικής αναρρίχησης στην Αγγλία…. Άλλα μέλη του συλλόγου είχαν επίσης αξιόλογες επιδόσεις. Οι ανταγωνιστές τους έπρεπε να φάνε κοράκι με το βόειο κρέας τους». Στη συνέχεια, ένας Βέλγος ερευνητής το δοκίμασε το 1904 και διαπίστωσε ότι όσοι τρώνε περισσότερα φυτικά προϊόντα σήκωναν βάρος 80 τοις εκατό περισσότερες φορές. (Δεν μπόρεσα όμως να βρω την κύρια πηγή στα αγγλικά.) Το βρήκα εύρημα μια διάσημη σειρά πειραμάτων στο Γέιλ, που δημοσιεύτηκε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, σχετικά με την «επιρροή της σάρκας στην αντοχή», τα οποία συζητάω στο βίντεό μου Οι Πρώτες Μελέτες για τους Χορτοφάγους Αθλητές.
Η μελέτη του Γέιλ σε συγκριση 49 άτομα: αθλητές που τρώνε κρέας (κυρίως φοιτητές του Γέιλ), χορτοφάγοι αθλητές και χορτοφάγοι που κάνουν καθιστική ζωή. «Το πείραμα έδωσε μια σοβαρή δοκιμασία των ισχυρισμών των απεχόντων σάρκας». Και, «προς μεγάλη μου έκπληξη», έγραψε ο ερευνητής, τα αποτελέσματα φάνηκαν να δικαιώνουν τους χορτοφάγους, υποδηλώνοντας ότι όσοι αποφεύγουν το κρέας «έχουν πολύ μεγαλύτερη αντοχή από εκείνους που είναι συνηθισμένοι στη συνηθισμένη αμερικανική διατροφή».
Όπως μπορείτε να δείτε στο 1:12 στο δικό μου βίντεοτο πρώτο τεστ αντοχής μετρημένος πόσα συνεχόμενα λεπτά μπορούσαν οι συμμετέχοντες να τεντώσουν τα χέρια τους οριζόντια: «σαρκοφάγοι» εναντίον «απεχόντων σάρκας». Οι κρεατοφάγοι αθλητές του Γέιλ μπόρεσαν να κρατήσουν τα χέρια τους τεντωμένα για περίπου δέκα λεπτά κατά μέσο όρο. (Είναι πιο δύσκολο από όσο ακούγεται. Δοκιμάστε το!) Οι χορτοφάγοι τα πήγαν περίπου πέντε φορές καλύτερα. Ο μέγιστος χρόνος κατανάλωσης κρέατος ήταν μόνο ο μισός από τον μέσο όρο των χορτοφάγων. Μόνο δύο κρεατοφάγοι έκαναν 15 λεπτά, ενώ περισσότερα από τα δύο τρίτα του κρέατος-αποφεύγοντες έκανε. Κανένας από τους αθλητές που τρώνε κρέας δεν χτύπησε μισή ώρα, ενώ σχεδόν οι μισοί από τους φυτοφάγους το έκαναν. Αυτό περιελάμβανε εννέα που ξεπέρασαν τη μία ώρα, τέσσερις που ξεπέρασαν τις δύο ώρες και έναν συμμετέχοντα που συνέχισε να πηγαίνει για περισσότερες από τρεις ώρες.
Πόσες βαθιές κάμψεις γονάτων μπορείτε να κάνετε; Ένας αθλητής που τρώει κρέας έκανε περισσότερα από 1.000, με το σύνολο της ομάδας να έχει μέσο όρο 383, αλλά οι φυτοφάγοι αθλητές τους έκαναν κρέμα, κατά μέσο όρο 927. Ακόμη και οι καθιστικοί χορτοφάγοι είχαν καλύτερες επιδόσεις από τους αθλητές που τρώνε κρέας. είχαν κατά μέσο όρο 535 βαθιές κάμψεις γονάτων. Αυτό είναι άγριο! „Ακόμα και το καθιστικός [meat] οι απόχη ξεπέρασαν το ασκώντας σαρκοφάγων» στην παράσταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι καθιστικοί φυτοφάγοι ήταν γιατροί που κάθονταν στα οπίσθιά τους όλη μέρα. Θέλω έναν γιατρό που να μπορεί να κάνει χίλιες βαθιές κάμψεις γονάτων! Όπως μπορείτε να δείτε στο 2:15 στο δικό μου βίντεο.
Στη συνέχεια, όσον αφορά την ανάκαμψη, όλες αυτές οι βαθιές κάμψεις των γονάτων άφησαν τους πάντες να πονούν, αλλά πολύ περισσότερο μεταξύ αυτών που τρώνε κρέας. Ανάμεσα στους χορτοφάγους, από τους δύο που έκαναν περίπου 2.000 λυγίσεις γονάτων ο καθένας, ο ένας πήγε κατευθείαν στην πίστα για να τρέξει και ο άλλος συνέχισε τα νοσηλευτικά τους καθήκοντα. Μεταξύ των κρεατοφάγων, ένας αθλητής «έφθασε το απόλυτο όριό του στις 254 φορές και δεν μπόρεσε να σηκωθεί από μια σκύψιμη στάση τις 255ου χρόνος. Έπρεπε να τον μεταφέρουν κάτω μετά το τεστ και ήταν ανίκανος για αρκετές ημέρες». Ένας άλλος αθλητής που έτρωγε κρέας είχε προβλήματα για εβδομάδες μετά από λιποθυμία.
«Μπορεί να συναχθεί χωρίς εύλογη αμφιβολία», κατέληξε ο άλλοτε σκεπτικιστής ερευνητής του Γέιλ, «ότι η ομάδα των αθλητών που τρώνε σάρκα ήταν πολύ κατώτερη σε αντοχή σε σχέση με τους απέχοντες», τους χορτοφάγους, «ακόμη και την καθιστική ομάδα». Τι θα μπορούσε να εξηγήσει αυτή την αξιοσημείωτη διαφορά; Κάποιοι υποστήριξαν ότι οι τροφές με σάρκα περιείχαν κάποιο είδος «δηλητηρίων κούρασης», αλλά ένας Γερμανός ερευνητής που λεπτομερώς τα πειράματά του με αθλητές έδωσε μια πιο πεζή απάντηση. Στο βιβλίο του, Φυσιολογικές Μελέτες για τη Χορτοφαγία-μοιάζει με Φυσιολογικές Μελέτες Χορτοφάγων που οδηγούν στο Uber, δεν είναι; (Σας είπα ότι ξέρω μόνο αγγλικά) — υπέθεσε ότι η φαινομενική χορτοφαγική υπεροχή οφειλόταν στην τεράστια αποφασιστικότητά τους «να αποδείξουν την ορθότητα των αρχών τους και να διαδώσουν την προπαγάνδα τους». Αν τον πιστέψουμε, οι χορτοφάγοι προφανώς απλώς κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια σε οποιονδήποτε διαγωνισμό από ό,τι οι κρεατοφάγοι ανταγωνιστές τους. Οι ερευνητές του Γέιλ ανησυχούσαν γι‘ αυτό, έτσι «καταβλήθηκαν ιδιαίτεροι κόποι για να τονωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι σαρκοφάγοι», κάνοντας έκκληση στην υπερηφάνεια του κολεγίου τους. Μην αφήσετε αυτούς τους άθλιους χορτοφάγους να νικήσουν το «πνεύμα του Γέιλ»!
Τα πειράματα του Γέιλ έκανε το σε Οι Νιου Γιορκ Ταιμς. «Οι αθλητές του Yale’s Flesh-eating Athletes»—ακούγεται σαν τίτλος ταινίας με ζόμπι μέχρι στιγμής, έτσι δεν είναι;—«Beaten in Severe Endurance Tests». «Ο καθ. Ο Irving Fisher του Yale πιστεύει ότι έχει δείξει σίγουρα την κατωτερότητα στα τεστ δύναμης και αντοχής των κρεατοφάγων σε αυτούς που δεν τρώνε κρέας… Μερικοί από τους πιο επιτυχημένους αθλητές του Yale συμμετείχαν στα τεστ δύναμης για κρεατοφάγους, και ο καθηγητής Fisher δηλώνει ότι ήταν υποχρεωμένοι να παραδεχτούν την κατωτερότητά τους σε δύναμη». Πώς κρύβεται τόσο καιρό η αλήθεια αυτού του αποτελέσματος; Ένας λόγος, καθηγητή Fisher προτείνεται, είναι ότι οι χορτοφάγοι είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού τους. Στον «χορτοφαγικό φανατισμό» τους, μεταπηδούν από την υπόθεση ότι η κρεατοφαγία είναι λάθος – «συχνά ενισχύεται από το θεολογικό δόγμα» – στο ότι η κρεατοφαγία είναι ανθυγιεινή. Δεν λειτουργεί έτσι η επιστήμη. Τέτοια άλματα στη λογική κάνουν τους ανθρώπους να απορρίπτονται ως ζηλωτές, «αποτρέποντας οποιαδήποτε γνήσια επιστημονική έρευνα». Πολλές επιστήμες, ακόμη και τότε, έδειχναν «μια ευδιάκριτη τάση προς μια δίαιτα χωρίς σάρκα», προς πιο φυτική διατροφή, αλλά η λέξη χορτοφάγος, ακόμη και πριν από 110 χρόνια, είχε ένα τόσο κακό, κηρυχτικό ραπ «που πολλοί απεχθάνονταν» να παραχωρήσουν την επιστήμη υπέρ της. «Η σωστή επιστημονική στάση είναι να μελετήσει κανείς το ζήτημα της κρεατοφαγίας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα μελετούσε το ζήτημα της ψωμοταγίας» ή οτιδήποτε άλλο.
